Michiel Panhuysen
4 maart, woensdagochtend, the morning after. gisteren werd hoofdstuk 1 van het spannende verkiezingenjaar 2010 geschreven. deze ochtend woon ik in de Mediapoort in Den Haag een campagneleiders ontbijtdebat bij, georganiseerd door stichting Machiavelli. de oogjes van de politici die klaarstaan voor het debat zijn klein, hun nacht was heel wat korter dan die van mij, schat ik. in het kleine zaaltje waarin we ons bevinden zit een klein publiek (een mens of 25, mannen in pak gekleed, op ondergetekende na). radio 1 en de NRC zijn de enige aanwezige media. ik herken Lilianne Ploumen van de PvdA en ook de mevrouw die het woord voert voor D66 heb ik eerder gezien. verder onbekenden. na wat broodjes uit het vuistje overspoeld met een kop koffie, start het debat. het wordt kundig gevoerd, maar is niet heel spannend, behalve een opmerking van grote verliezer SP over fractievoorzitter Agnes Kant. later die dag hoor ik die opmerking nog een paar keer voorbij komen op radio 1. en aan het einde van de dag kapseist Agnes. menselijk drama. politiek. boeiend om delen van dat drama 'live' aan je voorbij te zien trekken. opvallend verder dat het debat voor de helft van de tijd gaat over de grote afwezige bij het debat, de PVV. zo flikken ze het weer... opvallend ook dat de politici zeer knap weten te verwoorden wat ze denken en vinden. maar het boeit niet erg lang. na een half uur denk ik aan de kantine bij de HTM. zouden buschauffeurs en tramconducteurs onder de indruk zijn van deze beschouwingen? ik vrees van niet. ik denk dat zij, mochten ze ooit zo'n bijeenkomst bijwonen, toch nog meer sympathie zouden krijgen voor de grote afwezige. niet omdat ze tegen hoofddoekjes zijn, maar omdat de afwezige tenminste afwezig is...
